"Νίκησε την Αναβλητικότητα !"

Η αναβλητικότητα είναι παρούσα στη ζωή πολλών ανθρώπων και καθιστά τόσο την ψυχολογία τους όσο και την καθημερινότητά τους δυσλειτουργική. Τι συμβαίνει όμως ακριβώς; Τι κρύβεται πίσω από την τάση "να μην αρχίζουμε" ο,τιδήποτε μας κάνει να αισθανόμαστε ότι απαιτεί πολύ από την ενέργεια, την αφοσίωση, και το χρόνο μας; γιατί το αφήνουμε για αργότερα; Τι μπορεί να "συγκαλύπτει" το άτομο με την αποφυγή της εκκίνησης και ολοκλήρωσης ενός στόχου; Τι μας κάνει να απομακρυνόμαστε από αυτό που θέλουμε να κάνουμε;

Τα άτομα που είναι αναβλητικά συνήθως παγιδεύνται σε ένα κλοιό δυσλειτουργικών, "στρεβλών" σκέψεων , όπως τις αποκαλεί ο Ellis, που τους προξενούν άγχος και φόβο.  Στο υπόβαθρο αυτών των σκέψεων βρίσκονται η τελειοθηρία, ο ψυχαναγκασμός, η χαμηλή αντοχή στη ματαίωση, συναισθήματα αναξιότητας και χαμηλής αυτοεκτίμησης, ο φόβος της αποτυχίας ή της επιτυχίας, άρνηση για ανάληψη ευθύνης, κοινωνικό άγχος ( και εδώ ρόλο παίζει η θέση της γνώμης των άλλων μέσα μας), απουσία ενδιαφέροντος και εγρήγορσης, αδράνεια και αυτοϋποτίμηση . Τέτοιες σκέψεις είναι " πρέπει να πετύχω γιατί θα κερδίσω την αποδοχή, το σεβασμό των άλλων", " πρέπει να το κάνω τέλεια και άρα πρέπει να κάτσω όλη μέρα, και δε μπορώ σήμερα άρα άστο για αύριο"  -- ένα αύριο που δεν έρχεται γιατί ποτέ δεν είναι "΄τελειες οι συνθήκες"), " δεν μπορώ να αντέξω το μέγεθος του κόπου που πρέπει να καταβάλω", "δεν είμαι επαρκής να τα καταφέρω", "δεν αξίζω την επιτυχία", "η αποτυχία είναι σίγουρη και τότε όλοι θα με κριτικάρουν" και πολλές πολλές άλλες. Ωστόσο ολά αυτά είναι μία μελλοντική πρόγνωση αρνητικών εικασιών/οραμάτων που "πιστεύει" κάποιος που αναβάλει, ότι θα συμβούν και τα αφήνει να κυριαρχήσουν στο παρόν του.Με λίγα λόγια, αν αποφεύγεις κάτι, αποφεύγεις και τις συνέπειες. Ωστόσο δεν είναι προδεδικασμένο ότι θα είναι αρνητικές και το μόνο βέβαιο εδώ είναι ότι αν δεν το ξεκινήσεις πως θα μάθεις αν μπορείς η όχι να τα καταφέρεις. Οι άνθρωποι παγιδεύονται στο φόβο που τους προκαλούν όλες αυτές οι σκέψεις και στην αδράνεια που είναι αποτέλεσμα αυτού του άγχους και της ματαίωσης, έτσι καθυστερούν να κάνουν αυτό που έχουν να κάνουν, και το αποφεύγουν. Το αποτέλεσμα είναι αρνητικό, καθώς επιβεβαιώνουν αυτοσαμποτάροντας τους εαυτούς τους, ότι δεν τα κατάφεραν τελικά, χάνοντας κάποια προθεσμία, ότι δεν είναι επαρκείς και άξιοι να επιτύχουν, εγκαταλείποντας την προσπάθεια, βυθίζονται στην ενοχή γιατί αισθάνονται ότι δεν προσπάθησαν και ευθύνονται αποκλειστικά και το άγχος φυσικά κορυφώνεται. 

Στην ουσία, δεν έμαθαν, δεν επέτρεψαν στους εαυτούς τους καν, να τους προφέρει γνώση για το εάν θα τα κατάφερναν καθώς και πώς θα ήταν το αποτέλεσμα.
H λύση  σε όλο αυτό το ψυχολογικό γαϊτανάκι είναι πιο κοντά από όσο νομίζει κανείς και σίγουρα δεν βρίσκεται στο μέλλον αλλά στο "εδώ και τώρα".

Συγκεκριμένα :

1)  Αναγνωρίστε τί είναι αυτό που αναβάλετε

2) Εντοπίστε τα συναισθήματα που βιώνετε όταν το αναβάλετε

3) Γνωρίστε ποιες είναι οι οι δηλώσεις για τον εαυτό σας αλλά και τη συγκυρία

4) Εξετάστε τες και εντοπίστε ποτε είναι λογικές και πότε όχι

5) Χρησιμοποιείστε λιγότερα "πρέπει" στις δηλώσεις σας

6) Παραδεχτείτε την τάση της αποφυγής μέσα από την αναβλητικότητα

7) Μάθετε να ενισχύετε θετικά τον εαυτό σας για κάθε προσπάθεια, ακόμα και όταν φαίνονται ασήμαντες. Τίποτα δεν είναι ασήμαντο !

8) "Σπάστε" αυτό που έχετε να κάνετε σε μικρότερα κομμάτια. Θέστε μικρότερους και προσεγγίσημους στόχους. Εστιάστε στο σήμερα !

9) Σταματήστε να ασχολείστε με το μέλλον (τι θα γίνει σε δύο ή τρεις μήνες από τώρα, ή στο τέλος του χρόνου). Επικεντρωθείτε στο παρόν. Στο τί κάνετε τώρα. Είναι πολύ σημαντικό για την βελτίωσή σας.

9) Εφαρμόστε το "πεντάλεπτο πλάνο". Ξεκινήστε να κάνετε αυτό που έχετε για πέντε λεπτά και μετά αποφασίζετε αν θα συνεχίσετε

10) "Κάντε το μόλις το σκεφτείτε", μην αφήνετε τίποτα προκειμένου να γλυτώσετε χρόνο και κόπο

11) Καταπολεμείστε την αδράνεια, κάνετε κάτι "βαρετό" αμέσως μετά από τη στιγμή που κάνατε κατι ευχάριστο που σας είχε ενεργοποιήσει.

12) Δημιουργείστε πρόγραμμα, θέστε διορίες, ακολουθήστε το

13)Ανακαλύψτε μέσα από ένα ημερολόγιο καταγραφών τους περισπασμούς, τον αριθμό αναβολών καθώς και τον τρόπο που σπαταλάτε τον χρόνο σας, θα εκπλαγείτε!

14) Δημιουργείστε το κατάλληλο περιβάλλον που θα σας οδηγεί προς την αυτοσυγκέντρωση

15) Χρησιμοποιείστε υπομνήσεις, διορίες και ειδοποιήσεις 

Θυμηθείτε ότι δεν χρειάζεται να είστε τέλειος/α, δεν είναι πιο ασφαλές να μην κάνετε τίποτα προκειμένου να μην αποτύχετε. Είναι προτιμότερο να προσπαθήσετε για να μάθετε το τέλος, το οποίο εσείς φτιάχνετε. Δεν είναι ευθύνη, είναι δημιουργία.